Ik heb hem
immer nog bewaard
het oude
krakende hout
en soms,
heel soms
komt nostalgie
tot leven
zie ik je
daar weer zitten
mijmerend schemerwoorden
blaas je rook
in kringeltjes
op ritme van
de lichtinval
mompelend vage
zinnen
en dan,
zomaar opeens
schuif jij
je stoel naar het bureau
dat ergens
in een hoek
hoor ik het
knopje van de lamp
jouw silhouet
nu scherpgesteld
op Parkerpen
en blocnote
weet ik je
mijmertijd geslaagd.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten