VAN DIE SPAGAATDAGEN

Niet dat ik geen handstand kan

maar een spagaat gaat mij te ver

al soepelen mijn heupen

het is mijn lenigheid van geest

die af en toe de rem hanteert,

mij sprokkelhout laat zoeken, daar

waar ruimte geen kalender

Ik adem in, adem weer uit,

tracht mij bewust volkomen Zen

tot ik mijn mailbox open

een zeer verplichte afspraak hier,

kopie-dossiers zenden naar daar,

een onderzoek dat ingepland

waar ik geen tijd voorradig

Ik werk en fiets van hot naar haar,

benen spagaat maar zadelpas,

en tussendoor sprokkel ik hout,

voor warme selfie-dagen.

© JELOU

SCHOOLPLEINPERIKELEN

Het is tussen de middag en het schoolplein resoneert,

geschreeuw omhult de ouderen, in flats gestationeerd

De bovenbouw gaat los en de hormonen vliegen rond

zodra een groepje meiden jonge haantjes tegenkomt

Ze dagen uit tot stoeien maar zodra de jongens daar

vliegen ze alle kanten op als zij hun onschuld waar

maar popie-jongens vangen snel een haarband of een muts

als overmeesteren een feit, hormonen van de kluts

Zo vliegen ze het schoolplein rond elkander achterna

daar haarband of de muts terug en gaat het spel gepaard

met kwasi boosheid en gekir, totdat een meid plots valt

dan heeft de meest popiëst boy de hele boel verknald

Meester wordt er dan bij gehaald zodra klagen een feit

en meester is behept als het gaat om de veiligheid

want als er iets gebeurt, vooral tegen iemand zijn zin,

zorgt meester dat het opgeklaard met afspraken daarin

Het is een pedagogisch goed theoretisch gezien

maar puberteit uit zich altijd tegen bestaand regime

al is het vaak heel onbewust, de drijfveer hormonaal,

vergetend dat er regels zijn in een daags schoolbestaan.

© JELOU

BROOD EN SPELEN

Het zijn gewoon van die compacte dagen

waarop we de kalender leven

brood en spelen elkaar pas kussen

zodra de hal bezaaid met vreemde schoenen,

de vaat omhoog deint naar ’t plafond

op ritme van bijeen geschaarde passievruchten

Dan tel ik veters en kleurige motieven,

snuif geuren op van lang vergane glorie,

sus katten dat daarboven uitermate prima volk

en nestel mij de bank in foetushouding

wetend dat straks de trap krakend verzucht

waarom zijn rust verstoord door kousevoeten,

gekir het keukenblok zal overstemmen

met een piano van het valste soort

ik de kalender smoor vol overgave,

tijd op dat moment heel even dient ontspoord.

© JELOU