dan zijn het
de ganzen hier naast mijn huis
die elke dag
gakken als ik weer ‘hallo’ galm
totdat ik
uit zicht en mijn roep vervaagd
en kom ik
weerom langs hetzelfde paadje
heten zij
mij welkom, ruim twintig jaar
dan zijn het
de katten in thuisgrond begraven,
de roedel
die hier hun huis en hun haard
ons zoveel
gebracht, zelfs steun in ons leven,
nog immer
gemist, in foto’s bewaard
maar meer
nog in liefdevolle verhalen
de vogels
die elk jaar weer volop aanwezig,
het
spechtenpaar zwalkend van boom naar boom,
kloppend en
tikkend, zelfs op de schommel,
de Tjiftjaf
die zomers zo heerlijk herkenbaar
en zelfs een
Oehoe die sinds kort gewaar
de kikkers,
de padden, de familie egel,
de marter
die plotseling ons heeft verbaasd,
de
aanloopkat Hemelvaart, zwervertje Pika,
en Pimpel de
optimaal uiterst autistisch
doch eenmaal
allenig de schoot geen bezwaar
meer nog dan
mensen, hoe vreemd dat zal klinken,
daar dieren
het zuiverste goed hier op aard.
© JELOU
Herkenbaar JELOU.
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Hilly
Dank je Hilly :-) Al lijkt het of ik niet van mensen hou, maar integendeel. Alleen van mensen kun je moe worden. Van dieren nooit :-)
BeantwoordenVerwijderenLiefs Jelou