Ik heb me
overgegeven
aan het
landschap van ‘het zij zo’
Mijn rijwiel
voert mij daags
langs bomen
vol met kraaien
al is de
dood nog lang niet daar
opgebroken wegen
waar fluorhesjes
bilnaadmannetjes
bedekken,
opdat zij nu
eens netjes leren sparen
langs opgehokt
kindergekraai
dat zich
bakfiets gelijk laat galmen,
bermen waarin
een kaalslag plaats
als miste ik
net een Tsunami
sopsokken
reeds ingecalculeerd
net als
doorweekte pijpen
daar afvoerputten
een burnout
en
vrachtwagens een sproeigedrag
wat mijn
katers te boven
het zij zo,
denk ik nonchalant,
doch kruiskou
vloekt het schoolplein.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten