AGRESSIEREGULATIETHERAPIE

Zo’n dag waarop je in alle haast vloekend op je fiets zit.

Vloekend, omdat je plotseling in no-time een simpel A4-tje persoonlijk moet afleveren bij de Sociale Dienst terwijl je daardoor te laat op je werk komt, en je geen beltegoed hebt om je werkgever te informeren.

Vloekend, omdat het nét op dát tijdstip de pokkepleuris regent en eenstraffe tegenwind jou belemmert snel vooruit te kunnen komen.

Tierend, omdat door een fout van genoemde dienst, jij iets acuut moet regelen voor twaalf uur, jij anders pech hebt als je te laat komt, de hele sodemieterse boel stagneert en een aanvraag doodleuk aan de kant kan worden geschoven. Doodgewoon omdat de door hun gestuurde brief te

laat bezorgd is door een randdebielig postbezorgbedrijf.

Kom je okselklotsend nog op tijd ook, krijg je een gesprek waarin je jouw voor hen belangrijke informatie kunt ventileren opdat een traject goed zal verlopen, en kun je zonder hyperen de bevestiging krijgen dat alles goed gaat komen. Je zult teruggebeld worden door de juiste persoon.

Word je even later op je werk teruggebeld. Blijkt betreffende persoon er geen bal van te begrijpen. Eist ter plekke allerhande kopieën die je reeds een maand geleden al aangetekend hebt verstuurd naar mevrouw S, omdat

die DE persoon was die het zou moeten afhandelen. Met spoed zelfs.

Omdat het om een apart geval gaat.

Na heen en weer gekissebis maak je zo’n systeemmuts duidelijk dat dit niet werkt, en dat ze maar heel snel contact moet opnemen met meneer Hupsakee van de Gemeente. Gaat zo’n baliedoos dreigen dat dan de aanvraag niet behandeld wordt.Je eist dat ze meneer Hupsakee moet bellen en verder basta!

Dat je sommige kopieën alsnog welwillend per post wilt versturen, maar dat je geen vliegtuig bezit om wederom persoonlijk naar de Euroborg te vliegen.

Dat meneer Hupsakee alles zou regelen en ze hem moet contacteren.

Vol stresshormonen race je naar je werk, en als je daarna weer thuiskomt doe je vloekend en blêrend verslag aan dochterlief, daar het haar welzijn betrof.

Eenmaal je aangedane onrecht bevestigd door je boreling, vraag je je hardop af welke stoornis jijzelf moet hebben, daar je zo tabernakelrood aangelopen gestresst wordt door dit soort instanties.

Ach, zegt kindlief droog: je moet gewoon in agressieregulatietherapie.

En terwijl ze dat gezegd heeft daalt meteen het adrenalinepeil .

WOW! Wat een schitterend woord om te gebruiken.

Je neemt een extra hartpil in voor de naweeën, denkt fuck the duck, en met een blij gemoed fiets je naar je volgende baan.

© JELOU