Voor de
supermarkt staat een zonderlinge man.
‘Ik ben God,
roept hij, Uw redder!’
En
nieuwsgierig als ik ben ga ik een gesprek aan.
‘Hallo God’,
zeg ik. ‘Ik mag U wel, maar die verhalen van uw zoon, daar geloof ik niks van.’
‘Gezegend
zijt gij’, zegt de man. ‘En ach, dat krijg je als kids opgroeien. Grote
verhalen, maar in wezen weten ze van niks. En trouwens…..ik heb geen zoon.’
‘Pjoe’, zeg
ik. ‘Altijd al gedacht. Daar kom ik dus goed van af.’
‘Niet
helemaal’, zegt de man. ‘Ik heb een dochter.’
‘Oh?’ zeg ik
verbouwereerd. ‘En hoe heet zij?’
‘Geen idee’,
zegt de man. ‘Ik heb veel nazaten rondlopen op deze aarde.’
‘Oh jee’,
zeg ik. U heeft gezaaid en geoogst zoals uw woord dus.’
‘Ja mijn
kind’, zegt de man. Op geen akker heb ik nodeloos iets achtergelaten.’
‘Het gaat u
goed’, zeg ik.
En terwijl ik
me naar mijn fiets begeef hoor ik hem weer roepen.
‘Ik ben God,
uw redder!’
En met een
glimlach open ik mijn slot.
© JELOU
Bijzonder gesprekje met aan het eind een glimlach :-)
BeantwoordenVerwijderen