ISOLATIE

Waar leeg ik mijn tergend hoofd

vang ik de storm van zinnen

in tijdloos donker

ik prevel en herhaal

tot staal vervalt in echo’s

opnieuw verhaalt

en letters loslaat op beton

geschreeuw vult holtes

doorheen mijn warrig brein

ik pijnig mij aan tijd

aan dat wat ik vergeet

had ik verdomme maar een pen

ik prevel en herhaal

dreun zinnen om wat heeft nut

als donker mijn bestaan

geluid slechts waarheid kruipt

als enig zeker weten

voetstappen mijn houvast

ze stoppen bij mijn deur

en weer ben ik het kwijt

de volgorde van woorden

ergens schuift een hand

wat voer doorheen een luik

het krast en schrapt mijn letters

prevel en herhaal

prevel en herhaal…….

© JELOU

THINGS TO DO IN 2013

Een nieuw gebit aanschaffen………
maar dan eentje met haar op de tanden

Mijn beddegoed verschonen……….
alhoewel ik dat een jaar geleden ook al heb gedaan

Deelnemen aan de campagne “Pruim je rijk”……….
Dé tegenpool van het anti-rookbeleid en helemaal “hot” in 2013

Net doen of ik blont ben……….
Het verschil merkt men toch niet

Op tijd gaan slapen……….
Op mijn werk lukt dat meestal wel

Mijn beenharen niet scheren maar stylen……….
in het kader van Natuurbehoud

Mijn strijkgoed naar de buren brengen……….
want zulke uitgestreken gezichten heb ik nog nooit gezien
  

Regelmatiger de hond uitlaten……….
Heb ik geen hond?? Oef!! Bof ik even!

Zeggen dat iedereen mijn rug op kan……..
Mmmm….bij nader inzien toch maar niet.

© JELOU

JOUW KONINKRIJK

een baljurk siert jouw wezen

zwiert onderaan je glimlach

opgepoetste wangen

gemarkeerde ogen met

kijk eens hoe gelukkig

spiegel, spiegel aan de wand

zit mijn lipstick nog perfect

ik vang verblijd je blik

een hand zwaait etiquette

verwuift mijn dichterbij

ik roep je bij je naam

maar die lijkt ongeboren

 ik draai me om

de rode lange loper

toont een afdruk van je hakken

we hebben nog steeds

dezelfde maat

© JELOU

ONVOORSPELBAAR

BUURTSUPER-ONTMOETINGEN

Denk je even “snel” met je dochter een boodschapje te halen voor sluitingstijd.

Lopen wij ons prachtig overdekte winkelcentrum binnen, komt ons een oud strompelend Moluks vrouwtje tegemoet achter een rollator.

Nu komen ons wel meer mensen tegemoet, want de ingang is tevens de uitgang, maar op een of andere manier priemden die oogjes onze kant uit. De rollator schoof dan weer naar links, dan weer naar rechts, en ondertussen vroeg ik me af of ze wel wist waar ze heen moest.

Onze blikken vangen elkaar en inderdaad, het vrouwtje komt uiteindelijk specifiek onze richting uitgestrompeld. “Die is de weg kwijt”, denk ik.

Ik dus stilstaan en wachten tot ze bij ons komt, want behulpzaam wil ik wel zijn.

Onze wijk is vergeven van de demente bejaarden die in het kader van de zelfredzaamheid loslopen, dus ik ben geheel voorbereid om het mensje onder mijn hoede te nemen naar daar waar ze heen moet.

Kijkt het vrouwtje me opeens doordringend aan en vraagt: “Gelooft u in Jezus?”

Ik kijk haar even verbouwereerd aan en ook mijn dochter weet niet wat ze eraan heeft.

“Och”, zeg ik vriendelijk, “eigenlijk niet. Ik geloof wel in hogere machten, maar niet specifiek in Jezus.”

“Nee, geen hogere machten”, antwoord het ouwetje. “Ik bedoel: geloof je in Jezus, de zoon van God?”

“Nee”, zeg ik, “maar wel in God en de Zeven dwergen.”

Twee ogen kijken me verwilderd aan, en voor ik het goed en wel besef drentelt ze kwiek en in derde versnelling weg.

Blijkbaar nu toch de weg kwijt, want de zeven dwergen weet ze vast niet te vinden.

Maar wel met de Heilige geest op de hielen zo te zien………

Dan komt het wel goed.

© JELOU

KROEGENTOCHT ENER HEILSSOLDAAT

Hoe oud in nieuw de bar collecteert

in heuse kuise kousen,
het hemd de rok nog nader komt
tussen beschonken navels,
waar eender, maar dan onbedekt,
het staren is begonnen

Hoe oud in nieuw het kruis vertaalt
in bellen per mobieltje,
gemixte tijd een hoedje draagt
langs krukken Replay-heupen,
waar lol of lust geen fooien schroomt
voor rammelende gleuven.

© JELOU

DE DINGEN DIE OM NIET

De dingen van de dag.

Als waren ze nooit anders.

De sneeuw die komt en gaat

en staat voor massa’s mensen

die graaien in de schappen

naar weer een kerstkleurhype

extravagante kaarsen

voor bij de camembert

want flair geeft smaak aan toastjes

behalve bij de buurman

die zich slechts eenzaam kauwt.

De dingen die om niet.

Zoals jou mailen, bellen.

Het gaat zo ongemerkt

gewoontetrouw vertellen

hoe dagen ons vervagen

en toch weer lachen doen

je ingetoetste nummer

verbreek ik ongehoord

je flair en smaak van leven

voorbij de camemwattes

bewaar ik, woord voor woord.

© JELOU

KERSTKAARTEN

Aan

Miep, Mees, Moos, Marie en Mantsje,

Kees, Koos, Klaas en Karel-Jan:

Heil en zegen op uw wegen

als u tenminste rijden kan

Peter, Pientje, Pat en Posse,

Lies, Leen, Lot en Lodewijk:

Fijne Kerst vanuit het noorden

den aarde kruipend door het slijk

Rob, Riek, Rens, Rian en Rinske,

Govert, Gerard, Guus en Griet:

Have a merry, merry Christmas

een wijnfles kan zelfs op krediet

Antje, Alie, Aad en Amber,

Fiet, Fen, Fasse en Florijn:

Wederom een fijne kerstgroet

voor weer een dis vol met chagrijn

Bart, Bess, Bouke en verkleefden,

Huib, Henk, Hans, Hubert en Hein:

Retourneer ons eens een kaartje

dan ziet men goed hoe close wij zijn.

© JELOU

MIJN BUURVOUW

*Zwarte kraaien op het hek.

De geur van rottend vlees

wasemt door mijn muren.

Mijn buurvrouw is weer thuis,

zucht.*

Vuile ratten rennen weg

De maaien rond haar leest

draaien overuren.

Mijn buurvrouw rochelt hees,

kucht.

Schimmels kruipen langs haar dij.

Een leger vliegen spat

stuiterend de ramen.

Ik hul mij vast in zwart,

trouw.

Blauwgeaderd moet zij zijn.

De klank van hard gesmak

ettert door mijn kamer.

Men zwelgt haar met gemak,

rauw.

Vele uren zit ik uit.

Een doffe dreun weerklinkt

hoorbaar van hier neven.

De rotte vleesklomp slinkt,

bonkt.

Taaie pezen hangen huid.

Een weeïg lijf verzinkt

laat zich bodem kleven.

De geur van stilte zingt,

lonkt.

© JELOU

 * Met dank aan Stephan Stoop

voor de eerste strofe