WAT JE WETEN MOET

die vreselijke jas

draag ik nog steeds

net als mijn haar

waarover ik tevreden

het enge mannetje

prijkt immer nog de kast

de boeken malen er niet om

dat beide ogen puilen

je vingerverf niet uitgelijnd

ze hebben hem allang gelezen

alleen de klok

die klok waardoor je bijna

rechtsomkeert

omdat hij zo wanstaltig

dat jij het niet meer aan kon zien

heb ik verstopt

gelegd onder mijn bed

vlak naast je fotoalbum

waarin zwart-wit

afwezig en jij vrolijk kleurt

op imperfecte beelden

© JELOU

NEDER-LAND

schaamrood

knarst kiezen

vullingen barsten

zetten aan tot

zware tandbeharing

allemaal

politiek bepaald

ik ben uitgezet

in breedte

wat een crisis

straks krijg ik nog

Obesitas

geen nood

Nederland helpt

om gezond

of je wilt of niet

en bel Stivoro

mijn broer geniet

het vliegtuig

op weg naar warmer oord

mijn overburen

reizen uitgeprocedeerd

ik heb een nummer

met burgerservice

allemaal

politiek bepaald

maar mijn servies

schenkt onvervalste

mensenrechtenthee

© JELOU

SCHOON SCHONER SCHOONST

Het maakt niet uit of mijn ramen

beslagen van de rook, het gaat

meestal gepaard met woorden die

nog inhoud of een goed gemeende

lach tot diep in de nacht

ik schaam mij zelfs niet voor de

talloze maden in mijn grijze bak

gewoon omdat ik hen de ruimte gun

en zij mij andersom de mijne

om uit te vliegen als het tijd

het mos tussen de tegels mag zich

vrijuit vermeerderen tot de grens

waar ongeveer het looppad opdat

bezoekers na een regenbui niet

glijdend naar mijn voordeur

zolang de pleepot schoon en er

geen bedwantsen mijn dromen

komen storen of zweetgeuren mijn

neustussenschot blokkeren zodat

ik weer moet sprayen

van de vloer kun je hier uitstekend

eten al gebruik ik daarvoor borden

omdat kruimels shag een bijsmaak

geven en bestek krassen maakt op

het jaarlijks geboende laminaat.

© JELOU

A.L.S.

Ik zie je lach alweer

oh ja, die lach en kuiltjes

in wangen blozend warm

verlangen implodeert

mijn schokkend hoofd

huid tintelt steeds incognito

maar nergens toe in staat

mijn lippen trachten tekst

onstuimig enthousiast

het stokt

de eerste lettergreep reeds spastisch

ik wil omarmen maar

mijn hand graait loze lucht

richting niet meer machtig

jij weet en accepteert

maar ik zoek elke dag een weg

voor jou toegankelijk

test mijzelf hoever mijn spieren

ik oefen oogopslagen

voor als mijn mond verstomt

mijn handen slechts verkrampt

enkel nog in mijn schoot

en jij

jij duwt mij voort

liefdevol, achter een debiel.

ik schuw de nacht

waarin ik rechtop in de kussens

mezelf verstik door speeksel

jouw lach plotsklaps verstokt.

© JELOU

BEPAALD VOORNAAMWOORD

Ze trekt een doorn uit haar betoog

een kras markeert de plaats

waar uitleg overbodig

zien ze niet hoe scherp

het vlijmt tussen de woorden

haar speeksel doet verdrogen

tot machteloos haar tong

hoe vaak nog moet zij duiden

dat bloei enkel door zon

dat schaduw haar omgeven

de donkerte bepaalt

waar zij niet meer doorheen

hoeveel doornen nog vooruit

eer men haar geloofwaardig

haar titel een rigide

naar onontwikkelde dossiers

zij weet wat recht of krom

doch men zal kaarten schudden

waar kansen reeds bepaald.

© JELOU

RUSTIEK

© JELOU

VAN DROOMREGEL TOT LEGERMOORD

Die nacht verscheen mij onverwacht een droomregel

Hij lag daar schreefloos in een angstaanjagend oord

geklemd onder een persplaat – een ware degel –

Mijn adem stokte. Ik rolde mij als egel

defensief op, als ging het om een legermoord.

© JELOU

MOORDWERK

de betonschaar doorklieft hout

mijn moordwerktuig verzet

beloofde gouden bergen

ik dwing het hout terug naar daar

waar schorre kinderkeeltjes ooit

dwangarbeid verrichtten door

het bakken van wat cupcakes

ik knip en schrob een zaag lam

verdwijn in muggenzifterij tot

gele slakom mij alarm

hier ligt kat drie ontbonden

dan moet daarnaast de bruine pot

ons moederpoek markeren die

bedekt met eikenhouten plank

mijn massa kan hanteren

het komt wel goed, roep ik omhoog

een treurlied tjilpt de vlieren

het zwarte merelpak meldt rouw

om grof vervreten nageslacht

ik hoor twee eksters honen

de brandnetels heb ik gekeeld

hun meters dominantie stil

nu enkel nog de esdoorns

mijn voet de zandbak in als schraag

springen ontwaakt wat kikkers

mijn tenen als een trampolien

ik hielp hun huis om zeep

vergeef mij, prevel ik hardop

ik creëer opnieuw een veste

als deze staatsgreep straks voorbij

© JELOU

DICHTERBIJ

vreemd genoeg

vervaagt jouw silhouet

strijkt enkel nog de wind

je lang geleden haren

jij mij

je zeldzame glimlach

wanneer jij

je even, heel heel even vrij

zo anders als zand toen

door je vingers glipte

je huid deed tintelen en

jij één zo één

met ruisen van de bomen

het leven in het gras

het trippelen der poten

van wat het dan ook was

ik las een ander boek

zo een met kronkellijnen

waaraan jij geen houvast

en ik mij, aangepast,

haast elke tekst kon lezen

behalve die van jou

zo anders nou

vreemd genoeg na jaren

dat ik één zo één

het ruisen kan vertalen

dwalend door het bos

een onbelopen pad met

enkel en alleen

mijzelf en mensen geen

maar jou steeds dichterbij

© JELOU

VAKANTIEKIEKJES MALLORCA

Fotoboek I

Michelle liggend op een gestreept strandlaken 

Michelle zittend op een gestreept strandlaken

Michelle staand naast een gestreept strandlaken

Michelle zwaaiend naar Piet

Michelle op een gestreept strandlaken met Piet

Michelle en Piet op een gestreept strandlaken met koffie

Michelle en Piet op een gestreept strandlaken met koffie en koeken

Michelle en Piet op een gestreept strandlaken met zonnecrème

Michelle en Piet op een gestreept strandlaken met zonnecrème en zonnebril

Michelle en Piet op een gestreept strandlaken wijzend naar het blauwe meer

Michelle en Piet op hun rug liggend op een gestreept strandlaken

Michelle en Piet op hun buik liggend op een gestreept strandlaken

Michelle en Piet zittend op een gestreept strandlaken met een koelbox

Michelle en Piet zittend op een gestreept strandlaken met een koelbox vol bier

Michelle en Piet aangeschoten lachend en zittend op een gestreept strandlaken

Michelle en Piet slapend op een gestreept strandlaken

Michelle wakker en zittend op een ondergekotst gestreept strandlaken

Piet wakker en zo rood als een kreeft op een ondergekotst gestreept strandlaken

Michelle en Piet zwalkend naar het hotel zonder gestreept strandlaken

Michelle en Piet ziek in het hotel.

Fotoboek II : idem maar dan met een gebloemd strandlaken

Fotoboek III: idem maar dan met een donkerblauw strandlaken

© JELOU

Virginia Francess Sterrett