KITANO TSUNETOMI

GIJ ZONDERLING

Gij zijt een zonderling, een eenzaat

Uw stede een geborgen heim

waar luiken zich het dagelijks decor

onthouden van wat zich op straat;

waar mensen zich gespitst het oor

te luister, weten willen wat geveinsd

achter de luiken wordt vergaard.

Gij draagt uw kleed gelijk een ieder

die koude liever niet gedoogt

neemt voedsel tot uw honger is gestild

geeft tijd de tijd om dat te bieden

wat gij zo immer graag gewild

Gij leeft uw leven zonder toeziend oog

waar blikken immer weer rigide.

Zij zijn zo zonderling, die eenheid,

hun leven een bepaald parcours

wat afgelegd moet zo het saam bekoort

waar eigenheid geen voordeur prijkt

omdat eenzelvigheid niet scoort,

het groepsgebeuren veelal gelijkvloers

en spiegels eender zijn geijkt.

© JELOU

WAT IS TIJD

als wachten

niet enkel een gevulde stoel

gedachten

niet slechts gericht op dat

wat eventueel komen kan

maar het vooruit te gaan

een herfstblad

die zijn weg vervolgt

naar daar waar wind hem blaast

zonder te tellen

hoelang het duurt

eer hij de grond geraakt

ongevraagd

dwarrelend en zwevend

als weet hij zijn bestaan gewend

de tijd

gerelateerd aan kleur

aan het moment van landen.

© JELOU

TOUR DE KASTJE-MUUR

Vandaag is het de route van het

kastje naar de muur. Er blijken

veel hiaten. Een nogal geel plafond

moet eerst gewit en God mag weten

wanneer de tijd daar rijp en of er

überhaupt wel mankracht is.

De vloer vertoont slijtage en mag

even niet belopen, al is een noodpad

aangelegd met omleidingsgegevens.

We volgen trouw instructies tot een

hek de weg verspert, de overgang

naar daar bewaakt en om het half

uur open.

Eenmaal geduld geoefend trachten wij

weer voort maar blijken schreden op

de dinsdag slechts loopgeldig mits een

toegangspas verkregen die persoonlijk

aangevraagd. De levertijd een maand.

Wij keren onverrichter zake om

al wringend door de tegenstroom van

evenzo onwetenden en eenmaal weer

het kastje daar wacht ons een lange rij.

Wij wachten onze nummerbeurt.

Of wij niet wisten hoe of wat, en dat

zoiets niet zomaar kan omdat dat nu

eenmaal bepaald en alle info uitgebreid

op internet te lezen valt, zij slechts op

afspraak werken en men bellen moet

voor tienen.

U komt niet langs Start. U heeft geen

recht op enige geldelijke vergoeding.

© JELOU

EVEN HALT

Speel mij dat lied nog eens van lang geleden

die melodie waar ik zo naar verlang

de zwarte doos vol heimwee naar ‘t verleden

tussen ons in daar boven op de gang

je zong dan trots uit volle borst jouw jaren

gegroefd in schijven grijzig bakeliet

nog nimmer had ik jou spontaan ervaren

als toen die keren vol melancholie

de tijd stond stil en boven saam gezeten

draaide jij af en toe de slinger aan

wanneer de melodie begon te zweven

de woorden traag en haast niet te verstaan

en voor het eerst in mijn toen jonge leven

zag ik jou vrijuit opgaan in gevoel

genoot ik volop van wat mij gegeven

al zag ik jou door heimwee overspoeld.

Ik haal de doos, de zwarte doos van boven

verras mijn kroost met klanken van weleer

zij horen toe en kunnen niet geloven

dat dit ons aller muzikale sfeer

zij zijn behept met dé moderniteiten

waarvan jij godzijdank geen notie meer

techniek gaat snel, ik kan ze niets verwijten

maar ik heb moeite met de ommekeer

Speel mij dat lied nog eens van lang geleden

die melodie waar ik zo naar verlang

de zwarte doos vol heimwee naar ’t verleden

tussen ons in daar boven in de gang.

© JELOU

RIOOL-ROT

De nacht rommelt riolen open

ratten baggeren bijeen

lispelen zich listig samen

omdat dat, slechts dat alleen

nog een doel in wat verdoemd

kruit verschieten, buit genieten

aangeschoten wild voorzien

van verstillend laadvermogen

gratis deelname gedogen

in wat donker zacht verzoent

eenheid lokroept eenzaamheden

lijdt het dode spoor tesaam

het begrip ligt voor het grijpen

allemaal uit vriendschaps naam

hel wordt hemel ongenoemd

aangeschoten wild blijft komen

wenst zich hemel meer en vaak

ratten kunnen waarde schatten

bieden zwakheden een smaak

die eenmaal geproefd, geroemd

uren ijlen het Walhalla

kleuren vliegen in het rond

slapen lijkt een loos verpozen

huiswaarts keren ongegrond

en de rat lacht onverbloemd.

© JELOU

AFWIJKEND

Ik heb een doos

waarin jouw laatste ademkreten

linkshandig het papier

en tussen regels door

las ik jouw lijkwade

al was het ongeweten

Ik ben een doos

naar hedendaagse kreten

taalhandig op papier

maar tussen spaties door

spel ik mijn nageslacht

onmachtig en gespleten.

Eerst was ik zus

nu ben ik jaren moeder

al blijft papier gelijk

maar door de tijden heen

weet ik mij jou geraakt

je lijkwade allang vervreten.

Het lijkt een act

herhaling van een scholingsketen

maar nu begrijp ik pas

hoe genen sterk van zin

in moeders schoot geen nood

maar eenmaal daar, volkomen onbegrepen.

© JELOU