woensdag 30 april 2014

WIJSHEID



Ik wil liefde
sprak de vrouw
liefde voor altijd

koester jezelf
zei de wijze
en zie hoe ’t zich ontspruit

Ik wil trouw
sprak de vrouw
tot de dood ons scheidt

neem een hond
zei de wijze
maar laat hem op tijd uit.

© JELOU

maandag 28 april 2014

ONTWAPENING



Soms, heel soms
komt plotseling
als uit een hoek gegleden
iets onverwacht
dat avond vult
tot diep, zo diep de nacht

waar mens tot mens
in open taal
elkaar zo graag wil weten
omdat vertrouwd
nieuwsgierig maakt
een fundament gebouwd

waar oog in oog
de ziel ontbloot
vanachter een facade
zo heel spontaan
gevoel ontspringt
door zuiverheid ontstaan

waar hart tot hart
de diepte deelt
sereen en binnenskamers
opdat elk weet
wat naam behoeft
de letters zeer discreet.

© JELOU



donderdag 24 april 2014

WEERSPIEGELING



Hier leg ik mijn eigenheid
in transparante kwarts

harde strakke lijnen
verfijnd tot levensaders
een zweem van kierend licht
spiegelend uitvergroot

schaduwenzijden hangen
als achtergronddecor
flexibel en verplaatsbaar
al naar gelang kristal
zich helder richting fonkelt

het is de zachte glimlach
die het meest verbreed.

© JELOU



maandag 21 april 2014

ONTROERING



In dit walhalla van glazen wanden
waar doodgevroren bonen
pizza’s amuseren, vis gekoold
en opgetast de kazen staart
boterbriefjes cijfers prijken
naast meters vla en vla en vla

schuifel jij rond over tegellijnen
de paden op de lanen in
je blikken statisch, recht vooruit
als zouden schappen flatgebouwen
die jij voorbij op weg naar huis
onwetend welke voordeur

ik buig mij voor een grijze graaf
verstopt in theepartijen
tot plots een warme hand mijn rug
mijn titel Buurvrouw hardop uitgesproken

daar sta je dan, stralend als een kind
alsof ik de enige bekende
in dit walhalla van vergeten
en wijl ik mij strek naar rap omhoog
grijp jij mijn hand en houdt hem
als wil je nooit meer los.

© JELOU

zaterdag 19 april 2014

KRUIS VERSUS OOGST



Een paashaas uit het Groninger land
is vloekend ondergedoken
de Passion heeft zijn
krediet ondermijnd
zo wordt hij van werk verstoken

eieren stoppen in grond of tuin
is van oudsher reeds een rite
want daar waar een ei
in aarde gevlijd
kan men grond ooit vruchtbaar genieten

de paashaas, zijn mythe nog niet voorbij
wacht lijdzaam de resultaten
van wat er geloofd
het kruis of de oogst
de media tellen de mate.

© JELOU



donderdag 17 april 2014

VERWEVEN



Eenmaal geraakt
tot aan de diepste snaar
beklijft het
verweeft het zich
tot een herinnerdeken
waar heimweegaren
getwijnd of niet
immer een rode draad.

De schietspoel
hetzij vergaan
of elders
weer in gebruik
zal nimmer, nooit vergeten
omdat het ware
zelfs onvoltooid
in zuiverheid gevoeld.

© JELOU

dinsdag 15 april 2014

PUBER-DILEMMA



Ze wil een ander hoofd

met krullen
die olijk variëren
na een natte nacht

elke ochtendstond
haar pony
tegendraads
steil haar dat weer bolt
op plaatsen wat geen kijk

en dan die ogen
zo stom dichtgeknepen
als ze vrolijk lacht
het valt iedereen op

ze wil een ander hoofd

Markplaats is een optie
zeg ik droog
maar tevens een dilemma
zij hand’len niet in genen.

© JELOU




vrijdag 11 april 2014

CVOJ (Containers Voor OverJarigen)



Anno 2024

‘Ik zag dat jij een rode hebt gekocht. Hij past maar net naast die lantaarnpaal.’
‘Oh, je bedoelt onze CVOJ! Ja man, mijn moeders lievelingskleur. En hij was nog op voorraad ook! Over een week gaat ze erin.’
‘Wij hebben hem nu al 2 maanden en het bevalt prima. Dat had ik jaren geleden ook niet kunnen bedenken. Maar echt, het geeft zo’n rust en je hebt er geen omkijken naar!’

‘Van welke servicewagen maken jullie gebruik? Ikzelf ben er namelijk nog niet helemaal uit en ik moet het formulier morgen inleveren.’
‘Even denken hoor. Wagen 3 voor voedseltoevoer, wagen 4 voor zuurstof, wagen 7 voor de afwatering, wagen 8 voor verschoning en ontsmetting, en wagen 13 voor pijnstilling en slaapgenot. En als extraatje wagen 20 voor een rondje buitenlucht. Maar die komt maar een keer per maand. Logisch ook, want dat is zo’n gedoe. Dan moet het deksel gelicht en vader getakeld.
‘Tja, de wagens vanaf nummer 20 zijn de luxueuze. Maar dan heb je ook wat. En die ingebouwde robots doen het perfect!’

‘Ik weet het. Je moest er toch niet aan denken dat we weer in de tijd van de verpleeghuizen zaten. Jemig, wat een tekortkoming was dat! Én maar heen en weer karren om je ouders te bezoeken, laat staan de zorgfactor die uiterst minimaal scoorde. Nu heb je ze op de stoep staan voor je eigen huis en hoef je slechts het gordijn open te schuiven om te zien of de wagens hun diensten waarmaken. En vooral die draadloze intercom met afstandsbediening vind ik een heuse vooruitgang. Ik heb het bij container 2370 gezien. Ideaal!’

‘Weet je trouwens dat al die service belastingtechnisch ook nog voordelig is? Behalve wagen 20 is alle service aftrekbaar. Sommigen die zich erin verdiept hebben houden er zelfs geld aan over!’
‘Je meent het?!’
‘Echt waar. En hoe hoger de leeftijd, des te meer aftrekposten heb je. Vraag maar na bij nummer 14. Je weet wel, dat onderwijs-echtpaar. En hoe meer service je vraagt, des te meer korting je krijgt. Je kunt zelfs samengestelde pakketten kiezen. Net als bij abonnementen op tv en internet.’
‘Ideaal voor werkende mensen zoals wij. Wat dat aangaat is dit toch wel de beste kentering geweest sinds de crisisjaren. Geen agenda’s meer trekken wanneer opa of oma te bezoeken, geen gehaast, geen gedoe met wasgoed of controle op de juiste medicatie! Wat een vooruitgang…..

‘En dan te bedenken dat er groeperingen bestaan die daar moeilijk over doen. Oké, ergens snap ik het wel, want die zijn tegen generalisering. Maar je kunt immers zelf de service uitkiezen die je wilt? En je bent ervan verzekerd dat je ouwelui op tijd hun dingen krijgen.
Dat kon je niet zeggen van die tehuizen.’

‘Klopt. Daar moest je zelfs zowat oorlog voeren om euthanasie voor mekaar te krijgen.
Gelukkig is dat nu een stuk makkelijker. Omdat artsen vervangen zijn door robotten is enkel de familie nog bevoegd toestemming te geven. Of de lijdzame zelf. Als dat geen vooruitgang is!!’

© JELOU



donderdag 10 april 2014

NAARGEESTIG



Vrouwe, aanschouw eens uwe ogen
mistroostig, bekommerd en gekweld
als zou het leven u bijkans ontnomen
de dageraad uw laatste adem wacht
uw uitgestorven lach een bode
die kond doet van het vonnis u geveld.

Gij torst het juk van Job teneergeslagen
in stilte, doch gewaar van hen die zien
zij weten u, vertroosten vol behagen
opdat uw ziel weer voelbaar eensgezind
gij zijt gevleid, de toewijding versmadend
gelijk een offerdier deernis verdient.

Doch toortsen van geweeklaag blijven branden
al is het hemeldek nog zo gekleurd
gij waant uw leven slechts in offerandes
het waarmerk zoekend in gelijk
volkomen blind voor lichtval van de ander
waar zon nooit schijnt maar zwart besmeurt.

© JELOU



woensdag 9 april 2014

NACHTTIJ



Ik rij
somtijds
alcoholvrij
zo los
zo heel
de weg van mij

mijn fiets
gewiekst
slalom om niets
een paal
een perk
wijl ochtend kriekt

dan rij
ik mij
strepen nabij
het pad
der fiets
rose geplaveid

en lach
de nacht
doorheen de pracht
van maan
van stil
en slaap straks zacht.

© JELOU




woensdag 2 april 2014

PAUZE



‘Hé, de kop van Einstein!’
‘De wat?’
‘Zie je dat niet? Daar, in de wolken! En kijk, een kameel! Vlak voor hem.’
‘Ik zie niks hoor. Heb je niks beters te doen?’
‘Vast wel, maar wolken zijn net schaduwspelen. Hoe langer je ernaar kijkt hoe meer je erin ziet. Dat is toch gewoon intrigerend?’
‘Waar jij je wel niet mee bezig houdt zeg! Alsof er geen belangrijker dingen zijn dan je met wolken bezig te houden.’
‘Soms niet. Soms is het gewoon heerlijk om wolken te staren en luchten te bekijken. Zien hoe kleuren schakeren en je te verwonderen over de schoonheid.
Kijk eens! Allemaal stralen vanachter die wolk naar beneden!’
‘Ach mens, je bent niet wijs.’
‘Klopt. Daarom werk ik hier ook.’

© JELOU  

dinsdag 1 april 2014

LUCHTLEDIG



Verder dan de bloesemboom
ligt een luchtledig toeven
een weidsheid zonder einde
de horizon vervaagd

hoelang zou het dolen
- al ken ik er de weg-
in dagen af te tellen

koers weer vlam kan vatten
de ziel ontdaan van dat
wat scherven kerven laat

ik blaas ballonnen op
vol ademloze vragen
laat ze vervliegen hemelhoog
tot het nog enkel stippen.

© JELOU