dinsdag 29 december 2015

ONTWRICHT



De bloedband is verbroken
hij hangt de stamboom aan
druppels glijden takken
en elke spat de grond
ontstaat er ergens bliksem

is er weer een inslag
bij iemand die niet buigt
voor waar het bloed zich baant
als kruiperige adder
de grond zijn giftig oord

gaf niemand ooit gehoor
zo zou het bloed gestelpt
elke spat geronnen
het donderen vergaan
gelijk een stamboom waardig.

© JELOU

dinsdag 22 december 2015

HET NIEUWE KERST-ETEN



Laten wij pannenkoeken
met bietjesmoes en jam
slagroom vieren

doperwtjes en worteltjes
gesmeuld met paprika
doorheen wat eieren
de oven sieren
aspergesaus een deken
als smaakpapil

oud brood de bakvorm
avocado en tomaat
met knoflook eer betonen
geraspte kaas
het neusje van de zalm
ketchup waar gewenst

en iedereen zal denken
hoe exclusief de Kerst dit jaar.

© JELOU

zaterdag 19 december 2015

WHY SHOULD I CRY




Give me a reason I should cry
think so many, yet don’t know why
maybe the season, autumn-grey
where rain keeps falling down the drain
though I should count my colours

Watching the rainbow I regret
time unspoken, but now you’ve left
all the inches we’re bound to go
and I still wonder where it grows,
the greenest grass you honoured

Take your changes
choose your heart
that’s what life is all about
so I rather cry or shout
when my choices will be paid
by loosing whom I love.

Give me a reason to be grieved
think so much and I do believe
every season will be filled
sentences overloaded with guilt
when someone makes his choice

Watching myself in time and place
words were lost, even my own space
but your heartbeat, sealing my soul
ever surrounds me, despite the hole
chosen for your inner voice.

Cause you took your changes
chosen by heart
that’s what life is about
so I rather cry or shout
though your choices have been made
unknown my endless love.

© JELOU


woensdag 16 december 2015

WAAR BEIDEN NAAKT



Het liefst zou ik
je leven willen twijnen
die ene rode draad
verstrengelen
met dat wat dagen kleur
wat jou het diepste raakt

doch daar wij beiden naakt
op enkel eigen bodem
die ene rode draad
vervaagd in nieuw jouw tijd

zo zal ik ons ten spijt
het garen jou gelaten
de kleur mij ongeweten
verstrengelen
met dat wat instinctief
mijn ziel immer vertaalt.

© JELOU

dinsdag 15 december 2015

WAAR LIEFDE BLIJFT



Daar waar elkaar ontmoet
komen wij ons weer tegen
zodra de tijd
wijzers gemoeid
in ongeteld geweten

der dagen oud, of juist
wanneer het onverwachte
tezamen valt
gedachtegoed
zich als te voor bekrachtigt

komen wij ons weer tegen
zelfs in wat onbegrensd
tijd voor ons mag heten.

© JELOU

maandag 14 december 2015

OPSMUK



Boenwas op de tanden
flonkert beter
bij de nieuwe gloeilamp

net als het vernis
die nagels spiegelen
in haar pompeuze bril

het staat me goed
mompelt zij
steunkousen hijsend

nu alleen nog
een algehele strijkbeurt.

© JELOU

KLEUR SCHAKEERT

© S.v.Goor

vrijdag 11 december 2015

WIE BEN IK



Niet meer dan een ziel
in strijd met ego
het midden zoekend
waar balans menswaardig

immer de keuze
tussen wat rechtvaardig
en sociaal geliefd
omwille van belangen

enkel een rebel
zonder carrière
directheid hangend
aan wat het woord belieft

niet meer dan een ziel
soms diep gegriefd
doch ego te boven
hoe gulden ook behangen.

© JELOU

ONRUST IS HET WOORD NIET



Beweging schijnt het woord
waarmee ik steeds vooruit
al kan ik uren zitten
stilzwijgend navelstaren

doch dra de kersenboom
noch bloesems noch de kersen
geraniums zich langzaam
mijn blikveld binnendringen

wordt het hoognodig tijd
naar elders te verkassen
opdat een nieuwe aanwas
mijn wereldbeeld verbreedt

waar ik kennis mag maken
met wat mij onbekend
ik mij opnieuw verrast
als ben ik nog een boreling.

© JELOU

woensdag 9 december 2015

HET WORDT WEER TIJD



Doorkliefd mijn brein
zoek ik naar dat
wat mij doet zwijgen
het zeggen niet meer waard

het is de haard
die mij doet branden:
het podiumgehalte
waar bloed weer opgedweept
passie geklaard

nu vis ik brasems
met dorre bamboestokken
of vlak achter het net

Het wordt weer tijd.

© JELOU

zondag 6 december 2015

FEESTMAAL



Kom, laat ons lakens strijken
damast veinzen
slopen opgerold servetten
gestoken in ringen
van grootmoeders gordijnen

de tafel schikken
voor hen die niet meer daar
als zou geroezemoes
heel even als vanouds

applaudisseren
als het feestmaal opgediend
de speklappen verdeeld
brood met boter
gedipt in de bouillon

en laat ons toosten
glazen samen klinken
de echo’s kaatsend
boven lege zetels.

© JELOU


zaterdag 5 december 2015

MANIPULATIEF



Mijn paspop leunt het raamkozijn
wijl ik verfijnd
mijn bed omheind
de woorden tel
van mijn nachtboekgehalte

zij, zeer goed van gestalte,
weerkaatst alhaast
mijzelf gekloond
een silhouet bij nachte
waar buren hun gedachten
zo over ende weer
maar mij bijkans langshene

zij vragen zich de ganse dag
hoe ik dat klaar
weer vroeg gewaar
en aan het werk
na al die uren waken

doch kikkers die slechts kwaken
om dat wat vreemd
in eigen rijk
laat ik het ongewisse
en gun hen graag het gissen
naar wat mijn nacht gedijt
het zal hen nog vervreemden.

© JELOU





donderdag 3 december 2015

METAMORFOSE



Zonder scrupules
heb ik mijn huid gestript
opdat nieuwe
naadloos aansluit
op veranderend klimaat

het past me goed
al zetten poriën zich af
in stille heiweegeuren

doch snel gewend
spiegelen rimpels
zich slechts verleden
rekt nieuwe huid zich
fris anderszins.

© JELOU

woensdag 2 december 2015

DE ZOÖFIEL



Met Artis heeft het niets te maken
Die dieren lopen daar verwilderd rond
al zou een aap in bed, net als zijn hond
hem evenzo verliefd doen raken

Hij houdt het bij zijn Husky. Zijn gezond
verstand zal vreemdgaan steeds bewaken
daar bij het trouw elkaar doen smaken
het liefdesspeeksel verder dan de mond

Doch laatst zag hij een mooie puppy
bij een intieme vriend van hem in huis
en plotseling was hij totaal bezield

Hij mocht hem lenen in zijn uppie
maar liet het gaan. Dit was beslist niet pluis.
Hij waagde zich geen pedo-zoöfiel.

© JELOU



dinsdag 24 november 2015

WOORDWAARDE



Tracht mij te overtuigen
en ik zal emoties tellen
gedachten omkaderen

de spiegel vragen
waar mijn recht
een oordeel te vellen

hij zal kaatsen
waar ik de bal verwacht
mijn intuïtie doen volgen

omdat onderbouwing
vaak een statement
met enkel hersenvocht.

© JELOU


maandag 23 november 2015

IN BEWEGING



Zolang de blik
gericht op kansen
hoe onmogelijk iets lijkt

vertrouwen
in het eigen kunnen
positief van aard

zo zal geheid
elk afscheid waard
opdat iets nieuws geboren

daar keuzes
nooit gaan om verloren
doch slechts om dat
waar men vooruit.

© JELOU

zondag 22 november 2015

GELD SCHIJNT NOG IMMER NAAM

Hoe zal ik mij noemen
in tijden waar geld
nog immer vooraan

status zogenaamd
totaal onbelangrijk
zolang uit eten
cultureel vertier
vakanties beleven
een doodgewoon iets


Hoe zal ik mij noemen
als luxe mijn fiets
en een goed bed te gaan?


© JELOU

zaterdag 21 november 2015

METAMORFOSE



Je tafel
heb ik afgeplakt
met circumflexen

het kostte
mij een tijdsbestek
van al jouw twijfeldagen
de komma’s niet geteld

niet dat het
afdoet aan het blad
dat laat ik ongeschonden

maar dat zwart
met witte laden
was zo onsamenhangend
daar moest een klemtoon bij.

© JELOU

donderdag 19 november 2015

MEEDOGENLOOS



Laat mij toosten
op dat
wat nieuw mijn pad
mijn weg mag kruisen 

opdat het oude
mag vergruizen
kalk mijn botten
minder broos

laat mij proeven
van dat
wat nog te gaan
mijn smaak bepalen

opdat ik oude
slecht vermalen
tijd te boven
rücksichtslos.

© JELOU

woensdag 18 november 2015

DE DARTER



Overmoedig schiet hij pijlen
het dartbord
ongenaakbaar mis

de roos
grijnst ongeschonden huid
naar afgekalfde muren

zij weet
zich vast omringd
door honende getallen

maar hij
hij denkt zich meester
verwijt zijn pijlen krom

alleen de club
laat hem gestadig
meewarig om gedoemd gewin.

© JELOU

maandag 9 november 2015

GRENZEN VOORBIJ



En telkens weer
als paden te mistig
schijnwerpers geen nut
blijf ik mijn tred volharden

totdat flarden
duister ’s nachts mijn bed
mijn ogen waakzaam uitgeput

en als vanouds
lees ik mij weer grenzen
die ver en overheen
omdat ik ginds wil komen

doch waar bomen
mist zó ingebed
wijst opnieuw een pad mijn heem.

© JELOU

zondag 8 november 2015

WEET JE NOG SCHAT



Weet je nog
van toen je doodging
en de kinderen niet thuis

dat ik je heel eerbiedig
in de vrieskist
boven de frikadellen

het viel me zwaar
maar afscheid
moest gezamenlijk

de kinderwens
om jou verstijfd eruit
heb ik nooit ingewilligd

en sinds de plechtigheid
hebben we nu
een koel/vries-combinatie
waar enkel nog kroketten.

© JELOU

zaterdag 7 november 2015

DAT SPROOKJE



Lees mij nog eens voor
dat sprookje

waarin jij prins
op een gekreupeld ros
dyslectisch hinkend
op zoek naar haar
met drie maal letterwaarde

dat sprookje
waar jouw koninkrijk
een hoofd vol plofkipganzen
die gakkend waakten
over het klatergoud

en al die padden
die broederlijk jouw mond
en onze dans ontsprongen
omdat het ritme
duizend en gene nacht.

© JELOU

ZO LIEF HEB IK



Zoals je eet
het vlees des vlezes knaagt
tot knerpend bot

vet je tandvlees sopt
een grot vol druipsteen

drillende tonsillen
een achtergronddecor
voor bij het kaarslicht

zo lief heb ik
jouw hemelsbrede tafelblad

waar sputters zich
romantisch het damast
en ik goddank op afstand.

© JELOU

HERFSTIG


vrijdag 6 november 2015

WAAR ROOK IS



In de ashoop
graai ik naar restjes
verkoolde billijkheid

ze smeulen nog wat na
net als je lach
die slecht geretoucheerd
een grimas

Acteren
was nooit mijn ding
ik heb er geen neus voor

doch brandhaarden
ruik ik van verre
zelfs als ze
nog niet aangestoken.

© JELOU

HELDERHEID



Mijn naam
is makkelijk te spellen
hij toont zich transparant

doch als letters kant
noch wal geraken,
het plafond dyslectisch

zo noem mij doof
mijn gebaren soms
obsceen, maar duidelijk

al naar gelang de nood.

© JELOU