Hij denkt in
catacomben
geobsedeerd door
dat
wat eenmaal
dood, gevat
in onderaardse
tomben.
Hij telt
alles in lijken
die leesbaar
op een steen
met cijfers
kan hij geen
verhoudingen
begrijpen.
Doch toen
zijn moeder wijlen
raakte hij
van de kook
want zij
ging op in rook
om wormen te
omzeilen.
Nu kan hij
haar niet tellen
daar zij
niet ondergronds
sindsdien loopt
hij gefronst
constant haar
naam te spellen.
Hij leeft
een catacombe
haar huis
zijn duisternis
hij wacht
zichzelf gewist
klaar voor
zijn optelsommen.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten