dinsdag 26 september 2017

TUSSENTIJDSE LIPPEN



De trein vertrekt gestaag
Ik moffel onze afscheidskussen
boud in mijn schoudertas
jij en ik en zo gelaagd daartussen
dat onweerstaanbaar glas

De rails kaboemt mijn oor
hoe traag vervagen onze lippen
in ijzerhoudend staal
waar afstand heimwee, naarmate ritme
en seinpalen kabaal

Elk tussentijds perron
begluur ik hen die afscheid nemen
wijl ik mijn schoudertas
doorzoek naar kussen, jou, mij flemend
hoe roestig jij ook was.

© JELOU

1 opmerking: