Soms
snak ik naar
een grens,
een onverbiddelijke
stop
op dat wat
overleven heet
op dat wat
lam slaat,
kastjes en
muren koortst
in ijlen tot
het uiterste
op dat wat
doof en stom,
in drievoud
aangeleverd
nog niet
lezen kan
Snak ik naar
een grens
waar macht
verbrijzeld,
systeemplafonds
gecrasht
opdat mens
weer mens,
hoor en
wederhoor
weer perspectieven
opdat leven genoten,
vruchten af
kan werpen
zelfs in het
minimale
opdat de dag
geen vrees
voor wat er
morgen komt
maar immer
hoop voorradig.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten