Je oefent
mij
in haast
vergeten ooit
in dat wat
mij te boven
Schreeuw mij
kou toe
doornen in
het oog
opdat je
lippen zacht
Toon mij
spaties
waarin rust
geen prijs
omdat ik weten
moet
Roep goden
aan
vervloek het
groene gras
omdat het slechts
verdort
Schiet
pijlen af
op dat wat
jou weerhoudt
jezelf te
kunnen zijn
en ik
ik zal enkel
zwijgen
mijn oor
geslepen
mijn oog
gericht
omdat jij
weet
gewoonweg
weet
dat stilte
slechts beaamt.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten