EEN BEETJE FRANJE

Zij heeft een kind gebaard
langs liposuctiedijen

Het krijste hard, zij ook
en bang voor rafelranden
werd zij met siersteek afgekant

Het kind werd aangelegd
de zuigballon gevuld in beeld
verzuurde melk een shoot

Zij had zijn kind gebaard
in blijvende proporties

Hij lachte hard, zij ook
totdat haar lijf gezwollen
botox en implantaten lek

Het kind ter pleeg geplaatst
schijnt hij de scheve schaats geschaatst
totdat haar selfie ‘goed’.

© JELOU

TEGEN BETER WETEN IN

En jij denkt dat je niets

dat je slechts verschoten

en enkel saam vooruit

terwijl je nieuwe rok

een ware intonatie

tegen beter in getuigt

de naden, goed gestikt

zich fijn gespeld geweten

jij in je eentje zelfs de loef

langszij afsteekt met mij

hoe of mijn naam ook heette

en ik jouw jij geschikt

jij denkend dat je niets

terwijl ik onverdroten

slechts simpel woorden tik.

© JELOU

ZET MIJ MAAR OP SCHERP

Leen mij je raam

opdat een ander uitzicht

stof tot denken

een nieuwe horizon

mijn vastomlijnde kader

breken kan, van nut

niet omdat het schoner

de zeemlap buiten kijf

doch enkel om het beeld

mij onbekend daarachter

en dat wat ogen

seinen naar het brein

waarachter ik verscholen

een basis laat ontstaan

de ins- en outs van leven

samengevat ineen

doch niets blijft als voorheen

hoe statisch veiligheid

zo leen mij (gekozijnd)

het uitzicht jou gegeven

en zet mij maar op scherp.

© JELOU

VOEDSELBANK-PLESANTERIE

Zij rijgt hem aan haar vingers

spiest hem door het hart

het hare arm en onderkoeld

Haast onwetend

lokt zij hem schijnbaar bleu

de piercing in haar navel

obsessief bezeten

reikend naar het licht

Ze toont haar lach

tronend boven zie-mij-jong

haar blanke huid

één strakgeboorte verder

striae onherkenbaar

‘Jij mooi’, zegt hij

de macho-Turk vanvandaag

hij weet zich man

weet zich wachtend

op wat voor voer hij wenst

Zijn omgeroepen nummer

een maskerade

een how-to-get-parcours

waar vrouw en kids van eten:

zijn blanke-navel-voer.

© JELOU

EMOTIE-GEILHEID

Wat ik deed toen de media

het kinderlijkje strak in beeld?

Ik kotste de sensatie

zonder pardon in vloeken

en de sputters

weigerden mijn kleed

gleden af naar daar

waar ik mij aardig gechanteerd

voor het blok gezet

dat altoos al mijn been

Aansprakelijkheid

daarvoor ben ik verzekerd

tegen politiek

ben ik niet bestand

noch economische belangen.

God zege de greep.

Ik draag geen kruizen meer.

© JELOU

KOORTSIG

Ik ijl mij een weg

tussen urinegeuren

infuusnaalden

doorweekte matrassen

en ergens

afgelegen in een hoek

ligt een vleesbult

met maden

het jammert

wil verschoning maar

de Pampertijd

is mij allang vergaan

ik roep meewarig

dat de dood soms beter

en vlucht

onder mijn dekbed

doch wasmiddelaroma

blijkt sjankerzeik

en maagondraaglijk

werp ik mijn dromen af

terwijl het zonlicht kiert.

© JELOU

DE MORGEN BLIJFT WEEROM

En jij, met duizend en één dingen,

jij zat daar in een stoel en las

een liefdesdicht mij zo bekend

als had ik het jou ingeprent

terwijl ’t de jouwe was

de stijl, het weglaten gelijk,

en ik, verbaasd, een en al luister

een en al oor naar dat wat jij

verspreidde in het huisgelag

naar waar ik heen gereisd

Die dag, met duizend en één dingen,

was jij de eindact in de rij

die huis-aan-huis Den Haag besloeg

het eindigde mij veel te vroeg.

Zo jou, na lang bezinnen.

© JELOU

Ter herinnering aan Joost Zwagerman

TORII KIYONAGA (Japanese)