SEREEN

ALS HET KON

Zou ik maar heel, heel even

even jou aangeraakt

opdat jouw huid de mijne

zo ontastbaar verdwijnen

trekt kloven in mijn naakt

en sporen diep ons leven

Zou ik maar even, één moment

jou kunnen laten voelen

hoe jij immer de mijne

slechts in mijn droom verschijnen

doet mij enkel maar woelen

verlangen naar, zo ongekend

zou ik maar heel, heel even

jou raken, onvolmaakt.

© JELOU

RIJKDOM TELLEN

Sla ik mijn ogen neer

in weggedoken diep van binnen

zo min ik mij de tijd weerom

naar onschuld en niets weten

naar rozebottels in een hand

gebrand zo rood als mooi gerijpt

naar weids de wereld van de straat

de stoep een maat hoe ver te gaan

de asfaltbaan de grens

naar blootsvoets rennen door een steeg

zonovergoten heet het pad

net doen of dat geen pijn en dan

hekhangen bij de buren

naar kolen scheppen in een kit

het gruis en grit een wolk van zwart

naar buiten waar een kar gereed

de melkboer steeds meer flessen

moet lessen van de dorst

sla ik mijn ogen op

een glimlach om mijn heimweelippen

zo min ik elke dag weerom

hoe somber ook, wat mij gegeven.

© JELOU

DE SMAAK VAN LIEFDE

Hou je nog van mij

vroeg hij

tijdens het avondeten

ik heb geen idee

zei zij

ik las bedenktijd in

en wijl de kool en geit

hem niet gespaard zijn bord

hij haver en de gort

met weerzin kauwend kwijt

at zij vol appetijt

hetgeen zij had gegaard

zijn vuige blik vermaard

door haar vermaledijd

Hou jij nog van mij

vroeg zij

vlak voor het samen slapen

het zal mij een worst

zei hij

jij smaakt niet naar mijn zin.

© JELOU

DOODSWENS

Een doodswens
is geen wens naar dood
noch de wens het leven te verlaten

het is de wens naar rust
de onrust kwijt te raken die
het leven zo ondraag'lijk maakt

wanneer behandeling niet helpt
medicatie geen effect
elke dag een lijdensweg

Zo laat het oordeel enkel
hen die mede lijden
wetend hoe zwaar de keuze.

© JELOU

DUIMELOT

Hij heeft zich kind gebaard

in luttele seconden

de weëen afgemeten

op flessen rode wijn

snelden zich oosterlengte

zijn goedgeriemde tong

schreeuwde iets peristaltisch

wij hadden geen benul

van zulke vreemde woorden

tot hij plots onderuit

en in de foetushouding

duimde hij likkepotten.

© JELOU

BLINDHEID

Als ik de wereld zie

en morgen dood zou gaan

heb ik er vrede mee

doch hen die mij nabij

zou ik een leegte laten

mijn kroost enorme gaten

in jong nog hun bestaan

iets wat niet te verteren

de ganzen naast het huis

zouden nooit meer geroepen

de katten onherroep'lijk

gaan schijten naast de bak

de zwarte klaag'lijk mauwen

vandaar dat ik de dag

mijn lach kan laten klinken

de wereld laat verdrinken

in al wat mij te groots

en niet meer te behappen

zolang ik mij slechts richt

op wat nabij gelegen

heb ik vreê met het leven

haal ik genoegen uit

wat klein zo kan ontroeren

Als ik de wereld zie

zou ik morgen graag dood

maar blindheid past mij beter.

© JELOU

VERWAARLOOSD

Hij is een kind

gewoon een kind

van onbetaalde rekeningen

van ongesmeerde broodjes

van even niets in huis

een rugzak omgeknoopt

vol heengestuurde haast

ontbijt en lunch vertaald

in chocoladekoekjes

mits ze voorradig zijn

en hij, een kind, hij weet

dat hij volkomen anders

veinst zich de schoolse lunch

bij Rekenen genuttigd

de pauze hem een crime

de wachttijd hem te lang

eer broodtrommels geledigd

voordat zijn spel aan bod

en onrust tornt zijn brein

tot storm de klas op stelten

en hij, een kind, hij weet

dat hij opnieuw de schuld

van ongehoord gedrag

dat hij volkomen anders

al snapt hij niet waarom.

© JELOU

VAN DIE GESPREKKEN

Over wasverzachter en de kleur

van haren in het doucheputje

dat wattenstaafjes in oren

dover maken dan je al bent

waarom tena-ladies rieken

naar meer dan een lekkage

of je al oma wordt want dat

schijnt invloed op de overgang

hoe je erachter komt of je kind

al rijp voor vleselijke lusten

dat een minirok niet meer kan

als je de vijftig nadert

waarom vrouwen zich scheren

als ze toch niet aan de man

of jij je ook zo onthand voelt

als kinderen de deur uit zijn

Mijn moedermond zwijgt goud

Waar straks een ieder huiswaarts

dans ik de stad vol nacht.

© JELOU

STILGEZWEGEN ZUS

Toen jij plotseling dood

waande ik mij schuld

als zou jij een beter leven

met mij meer aan jouw zij

het delen samen eender

je wilde mij zijn maar

dat kon ik je niet geven

Nu je al jaren dood

mijn kind jou zo gelijk

kan ik je pas begrijpen

heb ik schuld verruild

voor verregaand respect

en elke dag opnieuw

zou ik je willen zeggen

hoezeer ik weet wat eenzaamheid.

© JELOU

ZOALS HET KOMT

Vraag mij niet

waar ik me nu bevind

tijd toont enkel wijzers

de dag houd ik in stand

door dat waar ik mijn blik

mijn liefde voorrang geeft

aan welke plaats genood

ik hou geen dagboek bij

vergaar slechts die momenten

die ooit in tijd retour

doch als de wijzers daar

met klok en klepel samen

bepaal ik weer opnieuw

waar mij de juiste plaats.

© JELOU

OGENSCHIJNLIJK

Het was niet

dat ze niet mooi genoeg

integendeel

bekoorlijkheid

hing als een voile

om haar bevallige schouders

en waar zij kwam

verscheen zij in een nevel

van sereniteit

elke beweging

gracieus en haast vertraagd

als gunde ze zijn netvlies

haar meest perfecte beeltenis

en hij wist zeker

tot die ene dag

de dag waarop hij haar nader

haar lippen hem een zweem

van woorden tegemoet

op ritme van haar asem

zo hij dacht

doch al wat hij bekwam

wat zich haar mond ontsproot

bleek ver over de datum.

© JELOU

DE NACHT OOGST DAG

Mijn bed een vast decor

mijn overtrek begaafd om elk

klimaat te imiteren

nachtelijke dialogen

onweerstaanbaar strijk en zet

de paspop naast het raam heb ik

gevraagd het te dicteren

ik klauter bergen onvervaard

doorheen mijn donzen kussens

ik roep als ik bekenden zie

zij spreken hiërogliefen

een overleden ex komt nader

biedt mij snel een sigaret

ik stamel dat dit echt gestoord

mijn paspop hapert steno

ik woel mij op mijn zij

een manspersoon leunt mij nauw aan

ik sla het dekbed wakker

nog maar zes uur te gaan.

© JELOU