HET IS WEER HERFST

Het schalt, wauwelt en giert

vol nodeloze stemmen

al lijkt het ongehoord

denderende treinen

borden vol gewetensvragen

en elk perron weet zich retorisch

zelfs vallend loof

kleurt zich herhaling

op voegen van het tegelpad

en ik, ik schiet wat foto’s

als zouden paddestoelen

dit keer mooier

en vol kabouters.

© JELOU

LANGSZIJ

Mijn graf

heb jij alvast gedolven

mijn naam

uit je bestand gewist

doch weet

mijn lieve kind

dat dood

voor mij geen afscheid is

De kist

laat zich nog even wachten

zolang

jouw adem mij de nachten

nabij

je ziel mij diep gegrift.

© JELOU

DE SPIJZE DES HEEREN

Zegen deze spijze Heer

riep hij in het vooronder

en stortte zich vol honger

op wat hij proeven zou

ook zij lustte hem rauw

doch de gebakken peren

zouden het tij snel keren

de spijzen saam verteerd

zonder een serviëtte

bleken avant la lettre

eenmaal aan wal gekeerd

bleek koffie niet zijn leutje

doch wel een Gonorroetje

Sinds die dag dankt hij de Heer

als hij in het vooronder

gestild heeft zijne honger

vergeten zal hij dat nooit weer.

© JELOU

INZICHT

GEITENBREIERS

Ze repeteren

elkanders lippen

twijnen speekseldraden

om wie gehoord

om wat bekend

en zie, de lach

hij echoot kringen

onder oude bakvisogen

onwetend

hoe eendracht kundig

aan immer

dezelfde tafel.

© JELOU

BODYCHECK

De schilfers

hangen er weer aardig bij

zei hij

net als het lid

boven het derde oog

slecht inzicht

kan echter snel verholpen

ondanks de herfst

alleen het hart

zei hij

baart mij de meeste zorgen

het oxideert te veel:

tijd voor wat omleidingen.

© JELOU

VERHOLEN SCHAT

Je schatkist ligt nu elders

ik had hem graag bezien

-al weet ik reeds je parels-

doch graven in het duister

onwetend waar naartoe

zou enkel maar een kwelling

onmacht mijn handen moe

mijn loze schoot gekluisterd.

© JELOU

INTEGRITEIT

Deuren hebben oren

maar kunnen horend doof

als klinkers goed geklonken

scharnieren op hun plaats

doch als geluid weerkaatst

door onzuivere olie

werking van het hout

veronachtzaamd en rot

kan men kozijnen prijzen

tot aan der dagen oud

zal doofheid slechts Oost-Indisch

van haver tot aan gort.

© JELOU

VERVAL

TEPELKLOVEN GEEN BEZWAAR

Aan de melkboer heeft het niet gelegen

’t was slechts een kwestie

van voorkeur voor een opgeloste smaak

de fles geprefereerd en zeer genegen

boven haar hoven waar alles kant en klaar

Ook aan liefde heeft het niet ontbroken

al moest er later

de sleutel van verdeling toegepast

een tweede kind kwam hortend en al stotend

en tepelklevend ontsproot zich tegengas

Aan Essent heeft het zelfs niet gelegen

daar er geen meter

voor voorkeur of tekorten heeft bestaan

zij koestert kloven haar de borst gegeven

doch niet die zwijgzaam groots daarnaast misstaan.

© JELOU

DAMAST KLEEDT AF

Dat je zonder morsen

halsreikend adem tapt

uit wolkenglas

geslepen

knisperend kreupelhout

gedempt verhuld

stiltetijd

voor kleurige guirlandes

je blanke huid

een deugdzame oase

een goedgedekte tafel

damast kleedt af

ik pluk jouw dag

je lach vereeuwigd

in zakjes met confetti.

© JELOU

EN IK DEED WAT MIJ GOED DEED

Mijn opvoeding was streng en zeer gedegen

de grondslag voor een goede toekomst daar

een opleiding hoe duur ook, kon verkregen

mijn vader dacht mij tolk, want weliswaar

het taalgebruik had mij altijd gelegen

als basisleerling maar ook ver daarna

een scriptie had ik zo aaneengeregen

doch voor de toekomst was ik lang niet klaar.

Enkel vertier zocht ik naast al wat keurig

de school een uitermate fraaie plaats

waar spiegelbeelden zich elkander vinden

en ik genoot de tijd vanwege vrinden

contacten maakten mij het leven fleurig

de toekomst blind, onwetend het relaas.

© JELOU