woensdag 28 mei 2014

RELATIEF



Geluk
kent geen tijdsduur

het kan een lang moment
of soms enkel een fractie

Geef mij die fractie
waarbij de indruk eeuwig blijft.

© JELOU

maandag 26 mei 2014

STIGMA



Geef mij een kind
eentje die
anders dan anders
soms absoluut het wit
soms absoluut het zwart

eentje die
bijna zelfstandig
maar net die steun behoeft
om langzaamaan gerijpt
zelfredzaam ’t eigen pad

Geef het kind
een hulpverlener die
vertrouwd lijkt met dat al
zonder per direct
een vaste diagnose

eentje die
anders dan anders
per jaartelling onjuist
een opname vereist
om de juiste conclusie

Zo drijf je jaren voort
leunend op protocollen
die steeds weer achterhaald
het kind een proefkonijn
verwittigd tot wat fout

het goede niet bekeken
omdat dat onverwacht
geen titel evenaart
enkel omdat het misgedrag
inpasbaar is gebleken

Laat mij mijn kind
eentje die anders is
oprechte hulp behoevend
in dat wat zij kan zijn
en niet wat zij moet worden.

© JELOU




RIET


zaterdag 24 mei 2014

TIJDSVERSCHIL



Zestien jaar
en geen benul
dan slechts een kus
en armen om elkaar
koopavonden
voor de HEMA staan
wachten tot vriendjelief
zijn werk weer had gedaan.
dan naar een nette kroeg
een biertje samen daar
en dan weer elk naar huis.

Zestien jaar
van veel meer weet
dan slechts een kus
zelfs meer van wat daarna
koopavonden
chillen in de stad
daarna met vriendjelief
een plekje zoeken dat
stil en intiem genoeg
de daad snel aangevat
wetend wat elk in huis.

© JELOU



HUISVLIJT



Vroeger thuis
hadden wij kasten vol
met meters stof
tot nadenken

Mijn moeder
naaide er
ons kind-zijn lang
een nekhernia van.

© JELOU

maandag 19 mei 2014

ZOMERZUCHT



Tintel tintel suikerhuid
een bronzen bruid der stralen
kralen warmte rijgen zich
doorheen de diepste lagen

laat mij eeuwig Edelweiss
mijn ogen sluimeringen
geluiden zingend in gezoem
langs infrarode tinten

fonkel zoeterzoet kandij
verleid mij tot versmelten
doordrenk en laaf mijn vege lijf
waar tijd zich niet laat gelden.

© JELOU

zondag 18 mei 2014

ONTVLAMBAAR



De nacht heeft mij verzengd
met diep verlengde rust
gekust door prins noch pad
enkel de pracht van dat
wat onverwacht van aard

tastend naar onbekend
gewend aan wat ik had
heeft zich de open haard
doen vlammen als weleer
zelfs meer dan ik gedacht

ik koester het moment
blijvend geprent en puur
de duur van tijd en plaats
enkel weerkaatst door dat
wat men benoemt als vuur.

© JELOU


donderdag 15 mei 2014

TIJDLOOS



Hoe vreemd ik mij
in ouder
maar met de dag weer jonger

de levenslust
voor al wat nieuw
het immer willen weten
het achterste van tongen
zonder pardon nabij

Hoe thuis ik mij
in dagen
die immer onvoorspelbaar

waar tijd slechts geldt
als noodzaak roept
gisteren haast vergeten
waar vaste leefpatronen
omver of aangepast

hoe lief ik mij
dan koester
in soms een dag structuur.

© JELOU



zondag 11 mei 2014

EEN NIEUW TONEEL



Ze duiken onder
de zolder hun kiesdistrict
op zoek naar net iets anders
waarmee het burgerservicenummer
eventjes niet klikt

Jan wil nu eens vrouw
zwarte borstkaskrullen
tieren welig bloedrood kant
de negligé verrijkt
zijn sixpack extravaginant

Bo gaat voor de taille
ontboezemend en strak
haar dijen verscholen
in hoelahoepringen
haar rokzijde deuren te krap

Josefientje ziet een bad
waarin ze puur natuur
al haar nagels graag gelakt
een probleem komt bovendrijven:
plexiglas trekt veel gegluur

Ze duiken onder
de oefenzaal hun trouw domein
het Heilige der Heilige
scharlakenrood de act
hoe graag zou ik nu gluurder zijn.

© JELOU



dinsdag 6 mei 2014

METAALMOEHEID


WAANZIN



Het bed maakt tropische gebaren
een been hangt in mijn nek
ben ik zo lenig in dit oerwoud
van klam getrokken dekens

iemand roept dat ik nog slaap
mag je liegen van je moeder
mompel ik

dat been zit mij wat dwars
ik gooi hem overboord
midden op het asfalt
er loopt een eend die praat en praat
hij telt gevonden sproeten

de traptree kraakt een negen af
jullie zijn totaal geschift
mompel ik.

© JELOU


maandag 5 mei 2014

GESCHIEDENIS



Achterlijk ben ik geenszins. Veel kan ik bevatten. Maar als iemand over de wereldgeschiedenis begint val ik stil.
Je schijnt na de middelbare school een bepaalde ontwikkeling meegekregen te hebben, maar vraag me niet waar die van mij gebleven is. Ik kan hem nergens vinden.

Hugo de Groot, ja, die naam herinner ik mij. Dat was die kerel die in een boekenkist kroop. Al weet ik totaal niet meer waarom.
En Balthasar Gerards, die blijft mij eeuwig bij, want die werd gevierendeeld. Gruwelijk gewoon. Ik zag het letterlijk voor me.
Willem van Oranje, ook zoiets. Die werd vermoord door voorgaand persoon, in een nis.
Het enige dat me bij bleef was dat zijn hondje van verdriet op zijn graf ging liggen en daar doodging. Het ging me door mijn ziel. De rest hoorde ik niet meer.

De bestorming van de Bastille: ik zie het plaatje nog zo voor me in het schoolboek.
Rechts bovenaan, een soort burcht in een rode vuurgloed.
Me dunkt dat het in Frankrijk was gezien de naam. Verder kwam ik niet.

Guillotines herinner ik mij, zogenaamde heksen op brandstapels (ik werd er raar van), beelden van strijdmachten te paard, waarbij ik medelijden had met de paarden die omkwamen, maar welke oorlog waar was en waarom? I don’t know. Ik weet alleen dat ik het allemaal barbaars vond en het niet kon koppelen aan deze tijd.

Willem de Zwijger, die naam noemde mijn baas laatst. Ook zo’n geschiedenisfreak. Pas nu weet ik waarom hij zo werd genoemd. En dan hoor ik het woord Baskenland. Baskenland?? Jeetje waar ligt dat dan in Godsnaam?? Het enige wat dan in mij opkomt is de term Baskische Afscheidingebeweging. Ooit ergens gehoord in het nieuws. Was dat niet de ETA? Geen idee.
Ik weet dan alleen dat het om strijd gaat. Meer kan ik niet bevatten.

Oh ja, Alexander de grote. Die ken ik ook. Ik was ooit in Zwitserland, en toen zag ik aan de overkant van de camping lichtjes bewegen. “Kijk”, vertelde mij een oom, “daar gaat Alexander met zijn olifanten”. Wat die Alexander met olifanten had  en waar hij ze vandaan had weet ik niet, alleen dat hij een taktiek had bedacht. Geen idee waarvoor.
Laat staan in welke tijd het was. Net zoiets als het paard van Troje.

De Middeleeuwen. Mijn vader was er specialist in. Hij wist er alles van. Hele verhalen.
Ik kon er niks mee. Het enige beeld dat ik eraan overgehouden heb is dat mensen stierven aan de pest, dat het gruwelijk donker was in die tijd, armoedig en griezelig. En barbaars.
Toen ik ooit Lord of the Rings wilde kijken ben ik reeds na 5 minuten afgehaakt. Het riep niet echt positieve gevoelens bij mij op. Silhouetten met geharnaste mannen op paarden. Meteen een flashback naar de Middeleeuwen.

Geschiedenis is verbanden leggen. Inzicht krijgen in het hoe, waarom en wanneer.
En nu, 35 jaar later, schrik ik ervan dat ik het nog steeds niet heb: verbanden leggen.
Medisch gezien is dat geen probleem, maar historisch gezien mis ik echt een link.
Kijk ik een film over Pompeï.
De naam ken ik van een vulkaan. Dat heeft mijn brein dus onthouden ooit.
Volg ik de hele film over de ondergang van Pompeï, wordt de naam Rome uitgebreid genoemd, en ben ik diep onder de indruk. Vraag ik notabene haast retorisch waar Pompeï ligt!
In Italië natuurlijk, kom ik tot de conclusie, want Rome is daar de hoofdstad van!
Maar denk je dat ik Pompeï aan Italië koppel? Niente.
Italië is voor mij “de laars”, het vakantieland waar veel mensen naartoe willen.
Ik kan op zo’n moment geen enkele verbinding leggen met die twee dingen.
Misschien ligt het aan het tijdperk, wat ver van mij afligt, misschien aan mijn hersenhelft.
Zo’n film met uitgedoste Romeinen in harnassen in een arena vol gevechten, ligt zo ver van mijn wereld vandaan dat ik de link niet kan leggen naar het nu.

Als ik 80 ben (indien ik dat haal), zal National Geographic mij misschien wat wijzer hebben gemaakt. Die heeft documentaires over delen uit de geschiedenis waarbij ik gekluisterd aan de tv hang en de clou kan begrijpen. Van dat specifieke verhaal althans. Wat dat met de rest van de wereld te maken heeft kan ik dan nog niet bevatten.

Ik ben al blij dat ik mezelf begrijp eigenlijk.

© JELOU

zondag 4 mei 2014

VRIJHEID GEEF JE DOOR



‘Vertel mij eens wat vrijheid is’
vroeg een gedetineerde
terwijl een oude dame op bezoek
‘ik zit hier achter hekken maar
u loopt waarheen u wilt’.

‘Vrijheid’, sprak zij, ‘is ruimte
in denken en in doen
waarin een keus voor goed of slecht
in regelgeving vastgelegd
het afwegen doe jij
met alle consequenties’.
Het zette hem aan ’t denken.

‘Ik ben kwijt wat vrijheid is’
treurde de oude dame
tegen de buurman op de hoek
toen ze weerom kwam van ‘t bezoek
‘Mijn man zaliger is niet meer
wij deelden alles samen’.

Zijn hand pakte de hare vast
opdat zij niet alleen
‘probeer’, zei hij, ‘te denken aan
wat u nog heel graag had gedaan
vrijheid is dát genieten wat
u zich wenste voorheen’.
Zij nam zijn raad ter harte.

‘Ach, wat heb je aan vrijheid’
sprak een kansloze jongere
die het gesprek gehoord
‘ik hang de hele dag wat rond
wacht tot een sms-je komt
van iemand die wil chillen
of game me rot tot ik goed scoor’.

‘Wij weten wat je mist’,
zeiden de buurman en de dame
‘een doel, waarbij je samen
met anderen iets nuttigs deelt
waar je waardering krijgt en lol
opdat jij een tevreden rol
in juist die vrijheid speelt’.

Zo dacht een ieder na
over de vrijheid en hun keus
maar wat zij elk vergaten
was dat er elders hier op aard
mensen geen keuzes, slechts een zwaard
boven hun hoofd en leven.

© JELOU

donderdag 1 mei 2014

ZOALS HET GAAT



Ik denk mij eenhoorn
zei het schaap
dat kan zo wezen
zei de koe
je mag zijn wat je denkt te zijn

‘k wil niet in de wei
zei het schaap
het bos is mooier
en de plaats
waar ik mij als eenhoorn pas fijn

dat wordt wat lastig
zei de koe
want wol doet scheren
geef maar toe
of je eenhoorn of anderzijds

koester het grasland
kauw het groen
participeer, maar
doe je ding
waarin jij jezelf onderscheidt

‘k heb niks met hokjes
zei het schaap
dat kan zo wezen
zei de koe
maar toon je als eenhoorn bereid.

© JELOU