woensdag 27 februari 2019

PIROUETTES IN PLEISTOCEEN


Hij draait er maar, zo naar, zo raar
in rondjes om de brij zowaar
en ook om haar, al maakt zij daar
entegen geen bezwaar

In de nabijheid van zijn wijf
houdt hij de cirkel in bedrijf
potsierlijkheid gelijk een rijf,
de poot gestokt en stijf

Hij lijkt ijskoud uit hout gebouwd,
weerbarstig stram der dagen oud
ooit had hij boud de vrouw getrouwd
maar ’t ging faliekant fout

Zo draait hij heen al op zijn been
in rondjes om haar leven heen
de Pirouettes in Pleistoceen:
verkild door ijs. Alleen.

© JELOU

woensdag 20 februari 2019

SINDS IK MIJN TANDEN FLOSS


Sinds ik mijn tanden floss
reflecteert mijn tongval
beter dan mijn achterlicht

laat ik klemtonen los
in ongebreidelde accenten
mijn lippen licht gestift
als balsem voor dat wat donker

dat wat zich prikkeldraad waant
gesneden door een tongriem
in té ongenuanceerde taal

maar zelfs het daglicht weet
dat reflectie ruimte biedt
relativering doorgang heeft
mits men niet te verbeten

daar dan het flossdraad breekt.

© JELOU

zaterdag 9 februari 2019

ENKEL NOG EEN STILLEVEN


Dat je niet meer verder kunt
terug naar ‘Af’
zelfs een voorbij station

je geest gangreen lijdt
in restanten wraak
liefde jou slechts argwanend

dat ik nu gelukkig weet
waarom mijn pogingen vergeefs
drijfzand jou al eerder

ik het juk kan afwerpen
omdat het doelloos zwaar
jij op sterven na dood

maar dat ik stille tranen
jij enkel nog een stilleven
op een schreeuwend doek

vriendschap veroordeeld
tot eenzijdig gemis
daar jij alhaast verstorven.

© JELOU