De ochtendzon verlengen met
gedachten tussen vingers in
het gras, de halmen wuivend
naar voorbije tijd
Met opgetrokken benen langs
de kade niet vergane schepen
tellen, de kinnen lomig rustend
op onze knieën
Heel even toekomst spelen waar
wolken geen belang,
geklaarde
lucht zich spiegelend een
beeld
golft met een lach
Ons wikkelen in
stiltekleden, de
handen vol vergeten woorden
tastend naar wat raakbaar en
net die ene blik.
© JELOU
wie weerstaat zo een uitnodiging?
BeantwoordenVerwijderenDank je Ton:-)
BeantwoordenVerwijderenTeken dat het geschapen beeld doet wat ik wilde:-)
En het past precies bij het huidige weer:))