Tien levens
in één leven
en de tijd
tikt rustig door
het spoor
af en toe
bijster
want wie
ben ik
dan enkel
maar een mens
die wenst
dat ergens
hét perron
waar aankomen
een thuis
tien levens
geen bezwaar
geen haar
die daaraan
twijfelt
gegeven wordt,
verkregen
om dát wat
men zo is
gewis
van hoe een
ziel een ziel
het spoor
enkel wat
rails
waarop men
is gegleden.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten