Ze kijkt
haar ogen uit
op steeltjes
de ruimte
een kakofonie
van wildgroeiklanken
die tafels
overwoekeren
de
lessenaar schreeuwt stilte
in een
moderne outfit
iedereen schijnt
doof al heeft
elkeen een
eigen laatje
een
identiek agendaatje
met kleuren
die wat sturing
een
virtueel verkeerslicht
staat
steevast op rood
achterin
balkt een ezel
het
niet-aan-ramen-likken-busje
heeft hem
hier gedumpt
ze kijkt
hem aan
hij roept
dat zij zo rustig is
en vraagt
zich af waarom zij
in godsnaam
hier op school
dat vraag
ik mij
nu ook al
dagen af
zegt zij.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten