Nog één
schop vol met aarde
en ‘t lichaam
is geborgen
hij is nu
zonder zorgen
dat pokkewijf
mag snel vergaan
Het bloed
nog aan zijn handen
moestweg en
snel gewassen
zijn sporen
en de plassen
kunnen geen
hoge-druk-spuit aan
Hij zegt
van haar te houden
maar zij
wilde niet leren
wat hij
haar directeerde
het werd
een strijd vol eigenwaan
Zij wilde
hem niet weten
ging hem
sindsdien verachten
zijn wens
haar te verkrachten
werd werk’lijkheid
na dood te slaan
De spa nog
in de aarde
dacht hij
reeds te ontkomen
aan wat hij
had genomen:
de stap een
misdaad te begaan
De boeien
klemden krachtig
doch hij
kon enkel grijnzen
zou er niet
over peinzen
wat hij
zijn vrouw heeft aangedaan
Hij had van
haar gehouden
zo zei hij
tot de rechter
maar ’t
niet luisteren echter
dat had zij
hem bewust misdaan.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten