Hij vroeg
haar hem tot sierlijk vers te maken
Zo schoof
zij hem gestaag onder elkaar
de armen
hier, de romp en benen daar
al naar
gelang hoe groot de ledematen
Zijn leest
en bekken pasten weliswaar
dezelfde regel,
maar het hoofd inzake
zou verderop
in diskrediet geraken
daar het met
romp en nek nimmer geschaard
Doch zij,
kunstzinnig evenals halsstarrig
vond dat
zijn toon aardig geëvenaard
dit vers het
meest ultieme en zeer passend
de rangorde
van ’t lijf misschien verrassend
maar eerlijkheid
getrouw het beeld vergaard
gelijk aan
hem: vol sier doch meestal warrig.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten