Ik tel tot
honderd
boomschors in
mijn huid
armen tekent
nagelaten
sporen
utopieën
blijken wanneer
ik kom
roep het gras
tot leven een
glimp vangt
ruimte inkleurt
want
ik wil hem niet
zijn
kraak takken onder
schorende
voeten
laat mos zich
onervaren
zacht verraden
wortels spenen
voor struikelbaar
buutvrij
ik kom.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten