Helena
jij
met je mooie ogen
de
trein weerspiegelt je pupil
al
sissend vliegen deuren open
een
ieder stapt de tree maar jij staat stil
Helena
jij
met je mooie ogen
je
beeldhouwt marmer het perron
een
hunkering komt aangekropen
onmachtig
wenk ik jou mijn glimlach stom
Helena
jij
met je mooie ogen
het
startsignaal weerbarstig schril
kijk
jij mascarazwart belopen
mijn
schaduw achterna voorbij je bril
Helena
jij
met je mooie ogen
jouw
silhouet gevangen speels
weerkaatst
mijn lens vol onvermogen
het
ritmisch dend’ren op de kille rails.
©
JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten