Het lijkt
een feit dat kwalen in de genen,
als ik mij ‘s
ochtends als een kreupel paard
het bed ontworstel
om weer naar beneden,
de benen
spastisch stram de trap geschaard
de knieën
rammelend als sambaballen,
mijn
bovenlijf doorheen de slaap gekneusd
als vocht ik
draken die sterk uitgevallen
in dromen waar
dit alles desastreus
als ware ik
reeds zeventig in jaren,
de pezen reeds
verkalkt en nog veel meer,
maar dat zal
ik u -wees gerust- besparen
want drentel
ik weer eenmaal heen en weer,
voel ik mij
dertig en geen jonge heer
die mijne
geest nog weet te evenaren.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten