DUBBELLEVEN

Elke nacht is het weer raak

ontmoet ik verre vreemden

als zijn zij mij bekend

komen mijn levensfases

gezamenlijk bijeen

waar tijd gelijkgestemd

drink ik gezellig koffie

met hen die reeds vergaan

vraag hen hoe het nu is

om dood maar toch tesaam

met mij hier rond te waren

al voelt het heel normaal

ben ik vaak in gesprek

met iemand uit mijn leven

een wijl mij iets geboden

grijp ik er dwars doorheen

besef ik mij meteen

dat ik een droom doorweven

en als ik dat benoem

valt plots’ling alles stil

hoor ik mijn eigen rede

weerklinken in de rust

ontwaak ik, mij bewust

dat weer een droom vergleden.

© JELOU