MOORDENAAR

 ‘Ze noemden me altijd duister en nu ik hier zo zit en mijzelf niet kan vinden denk ik bijna te weten wat ze bedoelen. Verschijnen in deze vorm moet angstaanjagend zijn. Lucht voelen, hartslag horen, de adem die het gehoor geselt, harder en harder en met iedere stap nader. En dan is er niets, geen schaduw, geen lichte glans op een schouder of golvend haar. Enkel trillingen, vibraties die in onmerkbare, golvende frequenties breken op het lichaam van het slachtoffer. Uiteenspattend in wilde, angstige rillingen die zich met grote snelheid verspreiden door het zachte vlees.........."

Lees verder op   http://www.schrijverkain.nl/Kalinski-Sala%20H1.html