Je ziet er
wat verschoten uit
zo biologisch
snel afbreekbaar
zo onbespoten
het zou de
hitte kunnen zijn,
die klammig
zweet
knisperend
tot lederhuid,
sprokkelhout
boven je ogen
mijn
snoeischaar aardig bot
slakkenslijm
doet wonderen
je bed met
sla getuigt
van naakte
inboorlingen,
en jij,
natuurgetrouw
jij
isoleert je ruig
je ziet er
wat verschoten uit
zo’n net niet
blije-kip-gradatie
zo
uitgelopen
een baard
waarin het zaad bewaard
van het
ontbijt
zelfbereid
meergranenbrood,
bijgestaan
door witte strepen
sojamelk
suprême
het zou een
fase kunnen zijn
die
lendendoek
en
blootsvoets door het bos,
maar ik,
ach wie ben ik
met mijn
Gilette-Cultuur-Contour.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten