TAALZIFTERIJ

Het wordt met de dag erger, de betutteling van de taal. En ik snap er geen hout van. Al mag biet hiervoor ook gebruikt worden, mits dit nog politiek verantwoord is.

Want rode biet oftewel rooie kroot, was eerdaags een scheldwoord.

Ik kan het weten want ik bloosde vroeger veel en dan riep menig klasgenoot ‘Hé, rooie kroot! Je vader is dood, je moeder is gestikt in de koffiedik!’

Daar ben ik aardig door getraumatiseerd. Maar niemand die erover repte. (en nee, geen rappen, al zou dat volgens mij dé oplossing zijn).

Dat ik er geen hout van begrijp ligt aan de voorkeursbehandeling die gegeven wordt aan de ‘slachtoffers’ die zich persoonlijk aangesproken en beledigd voelen.

Zo weet ik er ook nog honderden te noemen die echter niet op de shortlist terecht zijn gekomen.

Neem nu het woord ‘scheel’. Ik vind dat niet meer kunnen in deze tijd. Het geeft aan dat iemand een afwijking heeft aan de ogen. Oh sorry, daar ga ik al de fout in. Geen afwijking maar beperking. Alhoewel het woord beperking iets minderwaardigs schijnt te duiden, en dat is een belediging van de persoon in kwestie. Kan dus ook niet.

Wie kent niet de uitroep: ‘hé schele Mien, stop je kop in de wasmachien!’

Mijn voorstel is dan ook om het woord scheel te benoemen als ‘a-ritmisch ooggedrag.’

Maar als je verder kijkt naar de Nederlandse taal in het algemeen en de herkomst van dingen, dan moet de commissie van politieke correctheid eens naar de spreekwoorden en gezegdes kijken. Die liegen er niet om!

Neem nu de uitdrukking ‘hij heeft er een broertje dood aan’. Moordlustig gewoon! Alsof er in deze tijd niet genoeg doden vallen! Onacceptabel vind ik.

En wat te denken over ‘als het kalf verdronken is, dempt men de put’. Dat getuigt toch echt van discriminatie van boeren. Oh sorry, ik bedoel agrariërs. Als zouden die zo onoplettend zijn dat ze kalveren rustig over de deel laten huppelen, tot die de openstaande gierput inmieteren eer ze er erg in hebben. Alsof veehouders achterlijk zijn.

Als je het mij vraagt hangt er aan elk woord wel een geschiedenis of trauma.

Het woord ‘vriend’ bijvoorbeeld. Dat zou iets positiefs moeten betekenen. Oorspronkelijk wel. Maar bij bepaalde groeperingen in onze maatschappij moet je als man echt uitkijken als je als vriend wordt aangesproken. Dan is het niet te best en kun je een klap voor je kanis krijgen. Of erger nog. Zo van ‘hé vriend, wat heb ik gehoord…..BAF!’

Nu dacht ik als vervanging het woord Amigo aan te voeren, maar ook daar kleeft weer iets discriminerends aan. Amigo is een merk tas welke menig rolstoelgebruiker achterop zijn voertuig heeft hangen. Ook zoiets absurds. Alsof je, eenmaal invalidé, hiermee aan kunt tonen dat je van goede wille bent.

En of de duvel ermee speelt: gisteren kwam dit onderwerp bij mij thuis ter sprake toen er wat visite was, en, terwijl de tv nog aan stond, kwam er een aankondiging van een sprookje, genaamd ‘Sneeuwwitje en de zeven kleine mensen’.

Daar zakte mij de broek bijna spontaan van af, al zat ie door de kerstdagen reeds knap gespannen. Hoe ver gaat dit????!!

Met dwergen is niets loos. Het is een soort van ondermaatse groei. So what?! De hele filmindustrie is ervan vergeven in fantasy-films. Net als reuzen, trollen, enz.

Trouwens, over ondermaats gesproken, wat is erger: ondermaatse groei of ondermaats gedrag? (de ondermaatse vis uitgezonderd, want die wordt veelal weer teruggegooid in zijn thuiswater).

Betutteling van de taal. Een rariteit op zich. Men kan er een kabinet mee vullen.

Het begon echter al een kleine veertig jaar geleden. Toen ik nog een opleiding volgde m.b.t. zwakzinnigen (OEPS!). Daar leerde je als student dat er drie gradaties waren: debiel, imbeciel en idioot. OEI OEI!!!

Al snel daarna werden die benamingen afgekeurd. De reden staat mij niet meer bij, maar dat we die woorden als tiener gebruikten om een nogal neanderthalerig iemand mee aan te duiden, was een feit.

In deze tijd zouden we zo iemand benoemen als autist of nerd.

Maar de hernieuwde naam ervoor is ‘vlinderkind’, of liever nog ‘paradijsvogel’.

Ik zou zo zeggen: laat ze fladderen. Over een decennium is er weer een nieuwe focus.

Hopelijk een realistischer.

Maar des te meer iets verboden wordt, des te grager het wordt verwoord.

© JELOU